Kokoshanim08 ilk cocuğumda bende öyleydim kız, herkesten sakınıyordum, kimseye sevdirmek istemiyordum, birde bizim aile cok hunharca seviyor, 😂 bebeğe birsey olacak diye korkuyordum. Birde ilk cocuk, ilk heveslik, insan daha bir üstüne titriyor. Benimde görümcemin cocuklari sanki bebegin üzerine düşecekmiş gibi, sanki hayatlarinda ilk kez bebek görmüş gibi seviyorlardi, aa bak ayağı, aa bak elleri orasini burasini elleyip duruyorlardi. Bende sürekli şşt yapmayin diyordum. Yani bu kötü birşey mi, annelik içgüdüsüyle korumaya calişiyor. benim ikinci cocugumu severken pusetten düşürdüler mesela, daha 6 aylikti kızım, nasıl korkup bağırdıysam herkes bebege birsey oldu sandi. Kızım 3 yaşina geldi, hala ben kızarim diye fazla sevemiyorlar. Ama gercekten kimden zarar gelip, kimden zarar gelmeyecegini anneler hisseder, belki senin kızınında ani hareketleri vardir, ondan korkuyordur eltin, yani bunda alınacak birsey yok bence. Daha cok kücük o, sen kızına başka aktiviteler bul, sürekli bebeğe koşmasın, baska şeylerle oyalansın.