elifberen bunu yaşamayan yokki etraf sapık dolu bir sürü bahanelerle elim carptı kolum carptı gecerken yanlislik oldu bir suru bahaneler ama ilk okudugumda basligi beni ennnn ürküten olay aklıma geldi. İlkokul 1.sınıfa daha yeni başladım, normalde ailem biyere gitse bile yanına alırdı öyle komsuya falan emanet etmezdi ilk defa aynı binada çok samimi oldugumuz birine bıraktı çok kısa süre, komsununda bi oğlu bi kızı var yetişkin, anneleride bahçeye inmişti ben evde çocuklarınla duruyorum, kız telefonla konuşmak için bi odaya girdi kapattı kapıyı erkek çocuk kaldı, bende mutfağ gidip camdan bakıyordum bu çocuk arkamdan geldi napıyosun camdan bakıyosun dedi arkama geçti bende ben bakmaktan bıktım sen bak dedim kaçtım mutfaktan ortada koridorda duruyorum, çocuk sonra odasına girdi kapıdan bana seslendi gelsene buraya dedi eli şeyindeydi ben ama nasıl o merdivenlerden indimde dışarı kaçtım acayip korkmuştum. Annemle babamda bana hep derlerdi şu şu yerlerini biri ellerse hemen bize söyle yada birinin sen varken kendinde şurasını ellediğini görürsen yine bize söyle diye sürekli tembih ederdi. Bende babamla annem gelince beni bidaha bırakmayın onlara dedim neden dediler bende hemen söyledim korktum beni odaya cagirdi burasini tutuyodu falan dedim. Yani ufacik cocugum sen kazık kadar insan nasil bir pislikliktir simdi dusununce bile sinir basiyo