Deleted18 Ben mesleğimi yapmayı çok isterdim ama ömür boyu değil. Vaktinde hep fahri hocalık yaptım atanmayı beklemediğim için. Ama evlenene kadar hep çalıştığım için dinlenmeye hiç vakit ayırmamışım o kadar ihtiyacım varmış ki. Hani strese girecek bir durumum yoktu, işleri hallettikten sonra günün belki yarısı bana kalıyordu. Sevdiğim her şeyi yapabiliyordum. Zaten İki yıl sonra bebeğimi kucağıma aldım. O büyüyene kadar sadece onunla ilgilenmek istiyorum, hem işe hem eve hem aileme kendime yetişmek bana göre değil ya, çalışan tüm bayanlara özellikle çalışan annelere çokca sabır diliyorum. Eşim market aldı, gölgeden kastım oydu tekrar bir iş serüvenine girmek. Kızımı da kimseye emanet edemiyorum, aklım kalıyor beraber çalışıyoruz haftanın 3 4 günü. Benim için yorucu bir süreç oluyor hem kızımla ilgilenip hem eşime yardımcı olmak. Sonra gelip ev sorumluluğuna yetişmek. Haftanın tüm günleri gidemiyorum o yüzden. Bir gün gidersem ertesi gün gitmiyorum. Böyle bir durumumuz olmasa hiç çalışmayı düşünmezdim. Ev hanımlığı bence büyük bir nimet. 😊