sirinhatun-18 Annelik = Merhamet 🌸
Anne olana kadar yaşadığımız duyguyu aşk sanıyoruz, halbuki ondan bile karşılık bekliyoruz. Yada minik bir hayvana, güzel bir çiçeğe içimiz giderek baktığımızda bu sevginin ötesinde başka bir sevgi olmadığını düşünüyoruz. Şu yaşıma kadar hiç bir gücün beni uykumun en tatlı yerinde bir bebeğin üzerini örtmek için gece vakti defalarca kaldıracağını düşünmezdim. 🤍 Bir ateşlenmenin ve savunmasız bedeniyle hastalıkla mücadele ettiğini düşündüğüm bir bebeğin beni hiç üzülmediğim kadar üzeceği aklıma gelmezdi. Güçlü düşünürüm sanırdım. Bir ilk adımın, ilk anne diye seslenişin, bir sarılmanın beni bu kadar duygulandıracağını tahmin dahi edemezdim. 🤍 43 günlükken bir sabah ezanı vakti gece lambası ışığında onunla fısıldayarak konuştuğumda bana ilk defa gülümsediğini hatırlıyorum. Dünyalar benim olmuştu, bu sevgi yoğunluğu ve merhameti tarif edemiyorum. 🤍 Anne olana kadar elbette aşık olduğum, mutlu olduğum, duygulandığım zaman çok oldu. Bu duyguların hepsini yaşadım ama hiç birinin bana evladım anne dediğinde içimde kelebekler uçuşturduğunu, uyuturken çok zahmet çektiğim halde uyuduğunda özlediğimi, fotoğraflarına baktığımı yani sevgi ve her duyguyu bu kadar yoğun olarak had safhada yaşadığımı hatırlamıyorum. Önceden ölümden korkmuyordum. Ama evladımın yalnız kalacağı annesiz kalacağı düşüncesi beni öyle korkutuyor ki. Bence Annelik cennetten bahşedilmiş bir duygu. Başka açıklaması olamaz çünkü bu kadar şefkat ve merhametin ☺️