Eveeet Peride’ nin güzel kızları ❤️
Biraz şiir okuyalım mı? Sever misiniz.?
Ben çok severim.

Genelde modum düşük olduğunda dinlerim veya okurum. İçimı ısıtır. Ruhuma şifa olur.
Sizin de var mı sevdiğiniz şiirleriniz ?

Herkes sevdiği şiiri yazsın yapıştırsın 🌸
Ruhumuza şifa olsun 🌷

Ben Cahit Külebi ‘ den “Hikaye” şiirini yazıyorum buraya …

Okuyalım , ruhumuz çözülsün 🍂

….

🌺••Senin dudakların pembe

Ellerin beyaz,

Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!

Benim doğduğum köylerde

Ceviz ağaçları yoktu,

Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Okşa biraz!

Benim doğduğum köylerde

Buğday tarlaları yoktu,

Dağıt saçlarını bebek
Savur biraz!

Benim doğduğum köyleri

Akşamları eşkıyalar basardı.

Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem
Konuş biraz!

Benim doğduğum köylerde

Kuzey rüzgârları eserdi,

Ve bu yüzden dudaklarım çatlaktır
Öp biraz!

Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!

Benim doğduğum köyler de güzeldi,

Sen de anlat doğduğun yerleri,
Anlat biraz!

🌺🌺🌺

    superisi_
    Söyle bana hindiba
    Sen nasıl bu kadar gönül hanesi
    Sen nasıl bu kadar yâr divanesi
    Sen nasıl bu kadar çerağı ömür
    Sen nasıl bu kadar inci tanesi
    (Nurullah Genç-Hindiba şiirini çok severim)

        1eylul

        Ben korku değilim kapı aralarında
        Pencerenin infilâkı değilim
        Gölgeleri yüzlerinden tanırım
        Bir resim bir ressamı ağlatır bir yerlerde
        Bir eşya bir hamalı
        Ben hâlâ öğütülen anılarıma değil
        Değirmene inanırım
        Bu derin aldanış kimden kalmadır
        Bu uzaklık, bu diba
        Söyle bana hindiba..

        Çok güzel bi şiir bende hep dinlerim 🌺🌺

            superisi_ şiir bilsem keşke ya da sevsem bu posta yorum yagdiririmda yok kanka bende kovayim ya ben duygusallık yok bizde 😂

                superisi_

                Ben
                senden önce ölmek isterim.
                Gidenin arkasından gelen
                gideni bulacak mı zannediyorsun?
                Ben zannetmiyorum bunu.
                İyisi mi, beni yaktırırsın,
                odanda ocağın üstüne korsun
                içinde bir kavanozun.
                Kavanoz camdan olsun,
                şeffaf, beyaz camdan olsun
                ki içinde beni görebilesin…
                Fedakârlığımı anlıyorsun :
                vazgeçtim toprak olmaktan,
                vazgeçtim çiçek olmaktan
                senin yanında kalabilmek için.
                Ve toz oluyorum
                yaşıyorum yanında senin.
                Sonra, sen de ölünce
                kavanozuma gelirsin.
                Ve orda beraber yaşarız
                külümün içinde külün,
                ta ki bir savruk gelin
                yahut vefasız bir torun
                bizi ordan atana kadar…
                Ama biz
                o zamana kadar
                o kadar
                karışacağız
                ki birbirimize,
                atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
                yan yana düşecek.
                Toprağa beraber dalacağız.
                Ve bir gün yabani bir çiçek
                bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
                sapında muhakkak
                iki çiçek açacak :
                biri sen
                biri de ben.
                Ben
                daha ölümü düşünmüyorum.
                Ben daha bir çocuk doğuracağım.
                Hayat taşıyor içimden.
                Kaynıyor kanım.
                Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
                ama sen de beraber.
                Ama ölüm de korkutmuyor beni.
                Yalnız pek sevimsiz buluyorum
                bizim cenaze şeklini.
                Ben ölünceye kadar da
                bu düzelir herhalde.
                Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
                İçimden bir şey :
                belki diyor.

                Piraye - Nazım Hikmet

                En sevdiğim şiir bu benimm

                    Annelik Zormuş Annem.. Olduk, Gördük, Bildik

                    Analık nedir Annem?” derdim de anacığıma; “Ben ol da bil” derdi Mevlânaca..

                    Ben ol da bil!

                    “Sen” oldum annem bak!..
                    “Sen” oldum ve bildim neymiş bu işin yürekcesi..
                    Hani “Köpekler bile “ana” olmasın” derdin ya hep, o ızdıraplı yüreğinle, o engin şefkatinle..
                    Anlamazdık o zaman biz zamâneler..
                    “Zor kızım, çok zor analık” derdin ardından derin bir iç çekişle..
                    Zormuş anam..
                    Ana olmak “Hiç” ken “Hep” olmakmış meğer. Çoğalmakmış durmadan..
                    Dünyaya meydan okumak, mazi ve istikbâli sırtlamak, pervâsız bir gözü karalıkmış..
                    Zormuş Annem…Olduk, gördük, bildik bak..
                    Ana olmak meğer; Kor ateşlerde üşümesi, kara kışlarda buz kesmesiymiş yüreğin..
                    Hep; “Ben!” derken,
                    Artık; “O”, “İllâ O!” demesiymiş..
                    Hiç varmayacağı kapıları çalması, hiç ederek ömrünü, adanmasıymış..
                    Hiç kızmaması yüreğin, almayı hiç düşünmeden hep vermesiymiş..
                    Hep sarıp-sarmalaması, hiç hesap sormadan, hep dost hep yâr olmasıymış..
                    Zormuş Anam..
                    Meğer ölümüne bir kara sevdaymış analık..
                    Olduk, gördük, bildik bak..

                      superisi_ aglasam sesimi duyar mısınız ,
                      Mısralarımda
                      Dokunabilir misiniz,
                      Gözyaşlarıma, ellerinizle?
                      Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
                      Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu.
                      Bu derde düşmeden önce
                      Bir yer var, biliyorum
                      Her şeyi söylemek mümkün
                      Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum,
                      Anlatamıyorummmmm….
                      Lise zmaani ezberlemiştim çok seviyorum bu şiiri ❤️