Merhabalar kızlar gerçekten artık bir fikre ihtiyacım var. Benim bir tane kızım var 3 yaşında, maviş dünyalar güzeli bir kız çocuğu maşallah ama gelin görün ki bir o kadar da yaramaz. Öyle tatlı yaramazlıklar değil, bazen aklımı kaybedeceğimi düşünüyorum. Sabrımın son noktasına kadar zorluyor beni, yeri geliyor artık ağlıyorum. Hiç bir şekilde telefonu elime dahi alamıyorum, şu an ben bunları yazarken bile bana bebek aç diyor. Sanmayın ki bebek açınca izliyor, telefon hep açık kalacak ama tam anlamıyla izlemeyecek. Tuvalete gidince kapılar aşağı iniyor, mutfakta deseniz tek başıma kalmayı geçin birlikte durmak bile mümkün değil. Biri aradığı zaman açınca toplamda 1 dakika dahi konuşamıyorum. Misafir geldiği zaman insanlarla beraber oturmama dahi müsade etmiyor. Gittiğimiz misafirlikte çayımız dolmadan eve gitmek için ağlamalar başlıyor. Bir şey istediğinde o şey evde yoksa vay halimize, evde yer yerinden oynuyor. Gün içinde yaptığı yaramızları yazmadım bile, suyu birden yere dökmesi, sütü masaya ve yemeğin için boca etmesi, çiğnediği sakızların hepsini balkon kapısının oraya saklaması. Bütün mumluk aksesuarlara yemek doldurması.. Meyve suyunu mutfak kapısının arkasına dökmesi, suyu ayakkabılığa dökmesi, tuzu oyun çadırına dökmesi.. Her istediğinin yapılması için avazı çıktığı kadar bağırıp ağlaması. Hiç bir şeyi eksik değil hiç bir şeyi.. Odası, oyun çadırı, yazı tahtası, scooter, bisiklet, oturup sürebilmesi için minik arabalar, oyuncak bebek arabaları, boyama kitapları, kalemler, aklınıza gelebilecek her şey.. Aslında gören herkes kurduğu cümlelere, verdiği cevaplara, güzelliğine hayran kalıyor size yemin edebilirim. Ama bu durum artık benim dayanamayacağım noktaya geldi, evde şöyle kafa dinleyebileceğim 3 dakikam yok. Güzel dille konuşmayı, başka şeylerle oyalayıp bazı isteklerini unutturmayı çok denedim ama asla işe yaramadı. Tek anladığı dil ona bağırıp tepki vermem. Güzel dilden kesinlikle anlamıyor. Bana bazen öyle bir vuruyor ki yemin ederim artık dişlerimi sıkarak sabrediyorum. Nasıl denir bilmiyorum ama resmen kene gibi insana yapışıyor. Ağlaması dakikaları geçiyor, vurmaya başlıyor, yapma kızım diyorum anlatmaya çalışıyorum ama kesinlikle anlatamıyorum. En sonunda bağırıp kolunu falan sıkı tutunca sinirlendiğini anlıyor. Bunu artık kendime kaçış yolu olarak seçtim, aksi taktirde bende aklımı kaybedicem. Size sormak istediğim, kızıma zarar vermeden, sesimi yükseltmeden nasıl bir yol izleyebilirim? Hep kınardım çocuklarına böyle davranan anneleri, asla yapmam dediğim şeyleri yapmaya başladım. Keşke şu an bunları yazarken tepemde nasıl bir performans sergilediğini sizlere gösterebilme şansım olsaydı..
Lütfen yardımcı olur musunuz?
lboncukannesi yas kac
lboncukannesi
Her dedigi olmus Her istedigi alinmis olarak sezdim sanki biraz bastan hic hayir denmemis agladiginda hemen Her istegi yapilmis gibi mesela🤔 annem hep der kimseyi kinama kinadigini yasamadan ölmezsin diye 😐
lboncukannesi Durumunuz zor, Allah sabır versin. En başından beri her ağladığında, çığlık attığında her şeyi yerine getirdiyseniz sonradan bu şekilde oluyor ve önünü alamıyor çoğu ebeveyn. Şimdi sınır koyun, geri adım atmayın desem pek sabrınız yok gibi. Pedagoga gittiniz mi hiç? Uzman görüşü daha iyi olur
lboncukannesi kızının aynısı ablamda var. Daha bugün ayakkabı boyasını 3 ay önce alınan koltuklara boydan boya yedirmiş. Ablam antidepresan kullanıyor. Cidden ben hiç böyle bir yaramazlık görmedim ya insanı boğuyor bazen. Ablam da bağırıyor. Bazen bağırıcan kızıcan. Hep gülmekle olmuyor ki. Kendini şöyle avut canım. Senin çocuğun gibi yaramaz milyon tane var ve senin gibi zorluklar yaşayan bir o kadar da anne var. Geçecek geçecek biraz çökücez, yaşlanıcaz geçene kadar ama özlicez bu zamanlarını 😁🥰
dertlianneninbiri Kimin yaşı kaç?
Moonlight_ Gerçekten öyle, özellikle babam ilk torunu diye 4 topu varsa 5. topunu aldı. Kime neyi yapma dediysem gözümün içine baka baka yaptılar. Ben 1 sene gibi bir süre çalıştım, ondan sonrasında önünü alamadım. Benim bütün çevrem diyor, eğer hiç çalışmayıp yanında olsaydın bu çocuğu sen asla böyle alıştırmazdın diye. Şimdi nasıl baş edeceğim inanın hiç bilmiyorum.
Medusa İnanın hiç uzman görüşü vs almadım. Bazen o kadar sinirleniyorum ki nefes alamadığımı hissediyorum. Sürekli evde bir şeylere zarar vermeye çalışıyor, evin canı cehenneme kızımın canı sağolsun ama bu yapılanlar beni yoruyor. Herkes kendi evladımıza gösterdiğimiz hassasiyeti göstermez, gittiğim yerlerde laf gelmesin diye oturup kahve içmek ne mümkün kızımın peşinden koşuyorum. Yoksa asla önüne geçmiyorum asla..
Senanur-35 Bizde de durumlar aynı inanın, biraz önce tuvalete girdim resmen kapıyı öyle bir tekmeledi ki nasıl çıktığımı bilmiyorum. Geçenlerde üst komşunuz aşağıya indi kızımın ağlama sesine, sanırım benim dövdüğünü falan zannetti.. Ablanızı o kadar iyi anlıyorum ki, bende antidepresan kullandım ama gündüzleri çok uyku yaptığı için mecburi bırakmak zorunda kaldım. Bir insan çocuğunu dışarı çıkartmaya korkar mı? Yemin ederim ben başıma neler geleceğini hayal ettiğim zaman korkuyorum..
lboncukannesi en büyük sorun senin hayir dedigine cocugun yaninda bir baskasinin evet diyip yapmasi !!!
Bunu bizim insanimiz niye anlamiyor ya.
Hala calisiyormusun peki?
lboncukannesi Bu şekilde tabi ki çok zordur sizin için. Çocuk için de zor aslına bakarsanız. Dediğim gibi bi uzmana götürmeniz daha iyi olur çünkü büyüdükçe daha da zor olacak. Hani büyüyünce düzelir lafına ben inanmıyorum, şuan zorsa ergenliğinde daha da zor olacaktır. Önünü alabileceğiniz bi yaştayken başlamanız daha iyi olur.
lboncukannesi
Sanırım ilk çocuk diye bütün imkanları sundunuz. Kendinize almadınız kızınıza aldınız, yemediniz yedirdiniz, bir sözünü iki etmediniz..
O nedenle bu kadar hırçın olduğunu düşündüm. Bu durum şimdi böyle ise ileri de daha da zor olabilir.
Nasıl bir yöntem izlenmeli bilmiyorum ama bu konuda çocuk psikoloğu/psikiyatri ile bir görüşün derim. Onlar daha doğru bilgi verirler.
Moonlight_ O kadar haklısın ki size benim hayır diyip insanların yaptırmaya çalıştıklarını anlatsam ağzınız açık dinlersiniz. Ben aslında aşırı ters bir karakterim çevremde bunu çok iyi bilir. Kızıma değil ses yükseltmek fısıldayamazlar bile ve benim nasıl iyi bir anne olduğumu konuşurlar. Özellikle akrabalar, bunu bildikleri için çocuğuma söylenmemesi gereken laflar öğretmişler, ben işten çıkalı neredeyse 1 sene olacak ama kızım hala o lafları tekrarlıyor aklında çıkmıyor ve kimin öğrettiğini de açık açık söylüyor. Bende gayet ciddi bir dille bir daha kesinlikle böyle şeyler kızımın yanında söylemiyorsunuz diyorum ona rağmen ama çok tatlı söylemiyor mu diyorlar. Çok kalp kırdım bu konuda, çok kişiye çizgi koydum. Ve anladım ki insanlar yetiştirme şekline imrendiği, akabinde güzel yetişen çocuk gördüklerinde hasetlenip, o düzeni bozmaya çalışıyorlar. Allah herkesin kalbine göre versin ne diyeyim.
Medusa Dediklerinize katılıyorum ve bu gidişatın değişmesi için elimden geleni yapacağım.
belladonna O kadar haklısınız ki.. Bir uzmanla görüşmem şart gibi görünüyor. Yoksa asla önünü alamayacakmışım gibi duruyor, çünkü artık kendimi de sağlıklı hissetmiyorum.
lboncukannesi
En güzeli bir uzman canım. Daha küçük olduğu için biz ne kadar anne baba da olsak bazen iletişim konusunda eksik kalabiliyoruz. Hem kendi mental sağlığın hem de kızının daha kolay anlaşılması için en iyisini yaparsın. Hem erken görüşme daha iyi olur ilerisi için. Sen de rahatlarsın eminim kızın da rahatlar. İnşallah güzel dönüşler alırsınız 😊
belladonna Çok teşekkür ederim ederim güzelim, umarım güzel sonuçlar alırım 🌸
lboncukannesi İnşallah canım. Annelik=Sabır sen de biraz daha sabretmeye devam et sonucu güzel olur inşallah 🌺
lboncukannesi İnşallah başarılı olursunuz🌸
- Düzenlendi
lboncukannesi biraz şımartılmış canım ondan böyle yapıyor benim oğlumdan biliyorum