Eskobar Oğlum yanımdayken hep neşeli olmaya çalışıyorum çocuk herşeyi hissediyo, yanında ufacık gözüm dolsun yaş aksın hemen masumlaşıp içime girip sarılıp oturuyor. Daha çok küçük bebek daha babası kalmayı hak etmedi, hep bi yanı eksik büyüyecek. Ben 12 yaşında babamı kaybettim neler yaşadım kendi içimde, bu hiç görmeyecek, şuan çocuk deli gibi babasını arıyo sürekli ağzında inan hiç bukadar kendimi çaresiz hissetmemiştim. Ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Son dönem babası evde kalmıyordu ama yine gün içi çoğu zamanını işini bırakıp çocukla geçiriyordu buna rağmen evde yine dolanıp arıyordu peki şimdi ne yapacağım hiç bilmiyorum. Şimdi uyuyor uyandığı an yine ev içinde sayıklamaya başlayacak bu benim canımı dahada yakıyor olmayan bişeyi araması beklemesi çok üzüyor. O ortağıymış diğer işlermiş hiç umrumda dahi değil kim ne derse desin beni onlardan çok oğlumun hali yoruyor yani insan üzülmekten yorulurmu ben tıpkı öyleyim