sercekus Eniştem ilkokul mezunu, mesleği kasaplık. Ablam ise babam ve ailesi yüzünden eğitimden mahrum kalmış lise mezunu bir kadındı. Sırf hayallerini gerçekleştirmesi ve içinde ukte kalan eğitim sürecini tamamlaması için ablamın üniversite okumasına destek oldu. Üstelik iki çocuğuna rağmen şehir dışında bölüm kazandığı için her gün trenle gidip geliyordu fakülteye ablam. Tek maaşla hiçbir mülkiyete sahip olmadan hem ev geçindirmek hem çocuk masrafı hem de eşinin eğitim masrafını üstlenmek zor bir sorumluluk. Bu süreçte annem çocuklarına baksa da gece yatağa hep eniştem yatırır, uyumadan doyurur, hatta okumadan önce de ablam hamileyken veya hasta olduğunda temizlik ve yemeği kendisi yapardı. Biz gitsek bizi de ağırlar. Bazen şu yemeği yaptım gelin diye arar.
Velhasıl sorumluluk ve ince fikirlilik asla statü ile kazanılmaz. Bu kişinin eşine karşı vicdanının göstergesidir.
Şöyle bir durum da söz konusu tabi, ablam okuyup memur olarak atanmış diye hiçbir zaman eniştemi küçük görmedi. Biz kendisiyle, onun eşine desteği ve babalığı ile hep gurur duyduk. Eniştem de aşağılık kompleksine girmeden ablam ile gurur duydu.
Yani siz böyle bir aile ortamında yetiştiğiniz için karşınızdaki kişi ne kadar yardımcı olsa da yetiştirilme tarzınız sebebiyle küçük görür müsünüz? Veya tanıştığınız kişi kriterlerinizi karşılasa dahi okumamış ise kompleks yapar mı? Bu durumu kabul edebilmek zaten sorunların önüne geçer. Ama bahsettiğiniz insanlar tabi ki varlar. Neden bulamayasınız, doğru insanla, doğru olduğuna inandığınız kişiyle illaki denk gelirsiniz. Ve evliliğe öyle karar verirsiniz. Umarım evlilik düşüncesine girdiğiniz vakit istediğiniz kriterde bir hayat arkadaşı ile tanışırsınız. ☘️