• Muhabbet

  • Linçleyecek olan lütfen yazmasın karmakarışığım

Enerciii Kötü bir anne olduğumu düşünmedim ama durumları kabullenememek beni hep kötü hissettirdi yani çocuğumun sürekli ağladığı için herşeyden sıkıldığını düşünüyorum dilsiz bir bebek yani ne istediğinide bilememek 8 ay oldu hala bazen anlayamamak beni çaresizliğe üzüntüye sürüklüyo allahım ne zormuş annelik ya diyorum belkide çok takıyorum anam babam usulü herşeye bişey olmaz desem geçecek ama asla böyle bir insan değilim yapamam ki sabahlar olsun istemiyorum bazen bu bile beni kötü hissettiriyo çünkü bende onu oyalamaktan sıkılıyorum yalandan çocuğumun yüzüne yorgun yorgun gülmek gerçekten iğrenç hissettiriyo ki ben bu hayatta hiç yapmak istemediğim şeyleri yapmadığım için belkide zora gelemiyorum

      Uhheeyyy Ben birinciyi gördükten sonra ikinciye yemin ettim bakamayacağım çocuğuda hayatta doğurmam gerçekten psikolojim alt üst herkes bana bakamayacaktın ağlayacaktın poponu sıkmayacaktın ne diye doğurdun diyor ama lazım evet zor ama ilerisi için aile olmak için çocuk sahibi olmamız olduğunu düşünüyorum yoksa bu dünyadan öylede böylede çekip gidicez evet zor ama evin neşesi olduğununda farkındayım destek göremedim hiç adam akıllı belkide bu yüzden

          Medusa olmadığı için gireyim bi depresyona diyorum😂😂 aman Allah hepsini korusun da başka bişey istemem 🤗 2 gündür bı hallerdeydim sanırım hamilelikten diyorum 😂😂

              fosforlupembe Canım kelimesi kelimesine hepsini ben de hissediyorum. Kızım 3 yaşına geldi ama ben hala tam atlatamadım. Her şey çok güzel, şükrediyorum kızım iyi. Allahım onu bana verdi. Ama hep geçmişle bi kıyaslama, hesaplaşma. Şu zamana kdr yapamadıklarıma duyulan pişmanlıklar. Çocuk hiç büyümeyecekmiş gibi evde hapis oldugunu düşünme hissi. Büyüdükçe kızım bu his azaldı bende. Ama kabullenmekten baska care yok. Yani Allah bize bi evlat verdi biz de istedik.
              Alışmaya calısmak benmsemeye çalışmak gerekşyor. Benm ruh halim de cok değişken. Ayın yarısı iyiysem yarısı kötüyüm. Krese baslasa kendime zaman ayırırım diyorum ama bu kez de kres hastalıklarını dert ediyorum. Annelik gerçekten kaygı bozukluğu.
              Birine emanet edip nefes alma sansım hiç olmadı. Esimin hakkını yemeyeyim fırsat oldukca baktı bn bir iki arkdslarımla bulustum. Ama inan ondan da geçtim. Kimseyi göresim yok artık. Bu sürecte kendimi yemeye verdm kilo aldım özgüvensz biri oldum cıktm.
              Bunları yalnz olmadıgını anla diye anlattım.
              İnşallah düzeleceğiz 🙏💐

                Ask_hosmus Canım ne kdr güzel enerjiksin. Benm bir cocgum var 3 yasında . Asla rahat ortamdan cıkmak istemiyorum. Parka gidiyoruz mesela bi kenarda oturup izlenmiyor takip etmek gerekşyor ben bedenen ruhen hep yorgun hissediyorum o park işi gözümde büyüyor ama götürmediğim hergün de bin pişmanlık

                    yagmurum benim oğlum 3 yaşındayken ben 2. Ye hamileydim o sıra, valla oturup izliyordum oğlumu, biriyle kavga etse birine şikayete gelse bile hayatta karışmazdım kendi kendine baş etmesi için sadece çok çok birine vurursa yada biri benim oğluma vurursa ayaklanırdım diğer türlü kalkmazdım yerimden ama hep gözüm onda olurdu bir saniye bile gözümü ondan ayırmazdım , enerji konusuna gelirsem evde işim olmayınca yemeğim olunca dışarıda çok rahat olurdum , eşim işten çıkar çıkmaz parka gelip bizi alırdı eve giderdik çünkü evde herşey dört dörtlük olurdu kafam da rahat olurdu haaa yorgun olduğum zaman illaki olur insanız çünkü ama nereye kadar hayattan şikayet edicez ki? Şunu yaptım yoruldum bunu yaptım yoruldumla olmaz zaten bu yorgunluk olayı psikolojik geliyo bana , ama gerçek yorgunlukta var tabiki insanın kolunu kaldıramayacağı zaman bu bana gerçek yorgunluk geliyo , ben çok nadir destek isterim aile üyelerinden ya hasta olurum ya da gerçekten yorgun ve depresyona girmiş olurum, 2 gündür hem psikolojik olarak hem de bedenen çok kötüydüm akşam iyi oldum , yani demem o ki bişeylerden şikayet etmek yerine şükür edersek olayların pozitiflik yönüne bakarsak daha mutlu ve enerjik oluruz🤗 misal yorgunsun ya diyeceğin tek şey çok şükür ki hasta değilim, yada çocuk yaramaz mı çok şükür ki koşup zıplayabiliyor çocuğum diceksin , ben bu şekilde bakıyorum hayata negatif enerji uzak olsun hepimizden🤗🤗😂😘😘

                        Ask_hosmus canım bakış açını gerçekten çok beğendim bir de benim şöyle bir sıkıntım var hiçbir şekilde destek alabileceğim kimse yok ya bunu söylerken bile bazen suçluluk hissediyorum sanki çocuğum bana fazlalık geliyormuş gibi ama öyle değil yani az bir nefes almak için bile yani kendin dışarı çıkabilmek bile bence rahatlamaktır ben çocuğumu bırakıp o şekilde dışarı çıkabileceğim biri yok yani ailem şehir dışında kayınvalidem zaten hiçbir zaman ilgilenmedi yakın oturduğumuzda oldu ilgilenmedi hiçbir zaman çocuğumu ona bırakıp işimi halledemedim kaç kez yoğun diş ağrısı çektim eşimin izin olması gerekti işten bu tarz şeyler beni çok bunalttı aşırı derecede üzdü yani
                        Park olayına gelirsek dediğini yapmaya çalışacağım biraz daha rahat olmayınca ama mesela bir örnek vermek isterim bizim gittiğimiz parkta bir kız var yaşça büyük 17 yaşında falan o kadar hızlı sallanıyor ki salıncakta uyarmama rağmen durmuyor ve önünden de 3.yaş grubu sürekli koşarak oynuyor haliyle dikkat etmiyorlar ve sen böyle bir durumda olsan nasıl bir yol izlerdin

                            fosforlupembe kötü bir anne derken O anlamda degil biz anne olunca mükemmelliyetçiligi istedigimiz için bu kuşkuya düşüyoruz mesela bazen sesimi yükseltince uyudugu zaman aynı dediginiz gibi bende diyorum dilsiz küçük bir insan o niye sesimi yükselttim ki ne gerek vardı diye vicdan yapıyorum hele birde anne olunca hep şunu düşünüyorum Ya ben bagırdıktan sonra uyudugunda Allah korusun Bişey olsa ve ben onu en son sesimi yükselttigim an ile hatırlarsam ne kahrolurum diye geçiriyorum ve hemen uyansın diye bekliyorum iyi vakit geçirip o sesimi yükselttigim anı sil ek için biraz fazla derin düşüncelere kapılıyor insan anne olduk ama yine insanız fıtratımız geregide bazı hareketlerimiz olagan akış düzeyinde yaşanıyor malesef

                              fosforlupembe aynı durumları bende yaşıyorum ve maalesef yargılanmamak için kimseye anlatamıyorum. Kendi isteğim ile çocuk sahibi oldum. 24 yaşındayım çocuktan önce evliykende bekarkende hep çalıştım özel sektörlerde, çok özgürdüm kafamıza eserdi dışarda yemek yerdik, kafamıza eserdi tatile giderdik, kafamıza eserdi yürüyüş yapardık ama şimdi uyku saati var, atak haftası var, ben çalışamıyorum eşimin aldığı mama bez fatura mutfak derken anca yetiyor bize bir şey kalmıyor eski standartımın çok çok çok altındayım. İstemsizce aklımdan geçiyor keşke hemen yapmasaydım biraz daha gezseydim, şimdi olmasa dışarda yerdik şimdi olmasa sinemaya giderdik.. çoğu gece saat başı uyanıyor artık uykusuzluk iyice agresif yapıyor beni sakın olmaya çalışıyorum geçecek diyorum bir gün bana muhtaç olmayacak diyorum bir daha hiç bu kadar küçük olmayacak diyorum ama düşüncelerime kafamın icindeki seslere engel olamıyorum. Evet sevgisi başka ama fedakarlığı çok çok ağır bazen üzülüyorum bebeğim içinde kendim içinde eski hayatımı çok özlüyorum millet nasıl iki üç dört tane yapıyor aklım almıyor

                                fosforlupembe olabilir ama anneyiz biz kendimiz için güçlü olamasak bile çocuklarimiz için güçlü olmak zorundayız nasıl daha iyi bir gelecek için diyorsak daha iyi bir psikoloji de demeliyiz birde bundan sonra sana bu cümleleri kullanan kişilere bence bu konuyu anlatma hatta karşılaştığınız zaman kötü olsan bile iyiyim de enerjini yüksek tut
                                İnan bende destek görmüyorum kaynana ile küsüm kendi ailem uzakta eşim ise para kazanma derdinde kendi moralini yüksek tut ki çocuğuna, çocuğun sana moral olsun. Ve bakamıyorum bunaldım sıkıldım diye sürekli kendine vesvese yapma vesveseyi düşünmeyerek vesvese yaptığın konuyu konuşmayarak yenersin başka çözümü yok tatlım

                                  fosforlupembe üzülme zaman sandığımızdan çok daha hızlı geçiyor :) bir bakacaksın okula başlamış sabah gidiyor akşam geliyor, kendi kendine tuvalete gidiyor acıkınca yemek ısıtıp yiyor hatta dışarı tek başına çıkıp arkadaşları ile oynuyor :). Vay be diyeceğiz ne zaman oldu bunlar ❤️

                                    fosforlupembe ay postu ben açtım sandım 😂😂 derdimiz o kadar aynı ki .(sadece gezme konusu farklı alıp çıkarız eşimle beraber ) Bebeğimi aşırı seviyorum ama böyle uyku zamanı geldi mi özellikle beni mahvediyor . Neden yaptım ben bunu diyorum . Rahat yemek yiyemiyoruz . Annelik böyle işte zor zamanlar insallah atlatırız .

                                      Düşündüğün şeylerin bir çoğu aylardır aklımdan geçen şeyler. Muhtemelen bebeği uyumayan, nispeten daha zor olan annelerin büyük bir çoğunluğu bunları düşünüyor o yüzden vicdan azabı duyma. Çünkü gerçekten annelik zor. Fiziki bakımdan yorulmayı bırak kafa sürekli meşgul ya her zaman aklında sadece bebeğin oluyor. Hiçbir şeyi ondan bağımsız düşünemiyorsun inanılmaz bir bitmeyen mesai. Benim oğlum 18 aylık ve ben 18 aydır gece uykusu uyumuyorum. Ama büyüdükçe zorlaşacak diyenlere katılmıyorum. Bir çok şey de kolaylaşıyor. Eskiden tamamen bana bağımlıydı ama şimdi bir çok şeyi babasıyla yapabiliyor. Yeri geliyor kendi kendine oynuyor bana vakit kalıyor gibi gibi. O yüzden içini karartma. Bir de zamanla bu düşüncelerin azalıyor yani ilk aylar sürekli senin gibi oğlum olmasa şunları yapabilirim diye düşünürdüm ama artık düşünmüyorum tamamen adapte oldum onunla olan hayata. Yani zamanla herşey oturacaktır. Bizim bir tek uykumuz düzelmedi onu da sabrediyorum çare yok.

                                      Ask_hosmus O da içerden yokluyor seni😂 Olsun Allah başımızdan eksik etmesin bebelerimizi💜

                                        yagmurum kuzum İnanki bende hiç çocukları bırakıp tek başıma dışarı çıkmadım anca markete ekmek almaya gittim eşim evdeyken, tek çocuk rahatlık bence onunla çık, eşin kafeye falan izin veriyorsa kafeye git çarşıya git alışveriş yapmadan bile bi kaç kıyafet bakmak bile iyi gelir insana, parka gelirsek kazık kadar kızın salıncakta ne işi var? Ordaki kadınlar da uyarmıyor mu ? Benim başıma gelmişti bi kaç kadınla beraber uyardık çocukları , koca koca çocuklar kaydırakta merdivende yakalamaç oynuyorlardı biri uyardı devam ettiler devam edince bı kadında bağırdı bura sizin yaşınıza uygun değil gidin başka yerde oynayın bebekler çıkıyor merdivenden dedi, o yüzden tek sen değil bi kaç kadınla beraber uyarırsanız daha iyi olur baktın devam ediyo annen nerde senin de annesini çağır o yaşta kızın salıncakta işi yok tamam o da çocuk ama onun park yaşı geçmiş, ya annesine diceksiniz ya da bi kaç kadınla beraber uyarcaksınız ama kaba şekilde uyarmayın ki kavga çıkmasın

                                          Eskobar ya tabiki yoksa ne bok yerdim asardım heralde kendimi😂😂 zaten bi yandan da şu Almanya işi strese soktu beni sinir krizi geçiriyorum, eşimi suçluyorum 😅😂😂

                                              Ask_hosmus yeri gelmişken merak edip duruyorum kocan ne iş yapıyor bi yerde 4,5 bin maaş demiştin zor buralarda o maaş ne iş yapıyor merak ettim yada vergisizmi çalışıyor

                                                  Eskobar şap ve fayans yapıyor kuzum ,yok 3 dedim vergi veriyor maaşından kesiyorlar

                                                      Ask_hosmus bizdede aynı beş bin maaş brut ama 2800 kalıyor vergilerden sonra ev vergiside bi ton para bize bişi kalmıyor valla