Linçleyecek olan lütfen yazmasın karmakarışığım

fosforlupembe Hayatım üzmek istemem ama çocuk büyütmek çok zor. Büyüdükçe daha da zorlaşacak. Benim ki 2 yaşıında götle don gibiyiz bazen çığlık atasım geliyor😂 Ben de bunalıyorum elbette hatta çoğu kadının bunaldığı anlar oluyordur. Ama sen kendini adapte edememişsin bu duruma hiç. Sevginden şüphe etmedim. Daha gençsin, isteklerin normal ama artık bebeğin var. İstediğin hayata bebeğini uyumlu etmek senin elinde. Onunla çık gez, her gün dışarı çıkmak hem sana hem bebeğine iyi gelir. Eşinin de yardımcı olması gerekiyor tabi, ne kadar ediyor bilemiyorum ama. Ben bazen çocuğu eşimle bırakıp tek başıma çıkıp geziyorum. İnsanın ihtiyacı var böyle şeylere. Anne mutlu olmazsa bebeği de mutlu olmaz.

fosforlupembe sen kendini çok şartlamışsın. Neden eve kapanıyorsun. Çık oğlunla gez ben 20 günlük halinden beri 4aydır her yeri gezdim daha dün farklı bir şehirdeydik. Oğlum aşırı zor bir çocuk mesela bugun o kadar zor bir gün geçirdim ki başımın agrısı hiç durmadı. Benim de aklıma geliyor eski günler mesela bekar günlerim gündüzleri it gibi çalışır geceleri bi o kadar gezerdim hiç yorulmak nedir bilmezdim ben bir anda evlilik hayatına geçtim evlendim planlı hemen çocuk yaptım senemiz dolmadan oğlum kucagımdaydı. Ama şimdi ne kadar zor olursa olsun oğluşumla düşünüyorum herşeyi. Kendinize aktivite yarat. Gündüzleri koy bebek arabasına gez. Bırak ev işini yapma kaçmıyor. 1 saatlik yürüyüş bile o kadar iyi geliyor ki insana. Bebeginle kaliteli zaman geçirmeye çalış. Zamanı oldugunda eşin de sana destek olsun. Kendini asla şartlama. Tv olayına aşırı derece de karşıyım ona biraz özen göster lütfen daha beyinleri çok taze tv çok hızlı algılayamıyorlar ve otizm riskini arttırıyor. Zaman geçtikçe işimiz daha da zorlanacak kolay değil ama çok güzel birşey. Kendi kendini motive etmekten başka çaren yok. Bu benekler bizim ve bu hayatı biz seçtik. Onların seçim şansı yoktu. 💋❤️

fosforlupembe aynı şeyleri düşündüğüm için hep erteledim hazır hissetmedim hiç, iki sene sonra eşime haksızlık etmek istemedim iyi bir baba olacağından eminim çok istiyordu o yüzden bende istedim hamile kaldım doğduktan sonrasını düşünüyorum aynı bu durumlar geliyor aklıma cesaretimi kaybediyorum annemle dertleşiyoruz herkes büyütüyor sen mi büyütemeyeceksin neyden korkuyorsun diyor ya kendime vakit ayıramazsam ya eşimi ihmal edersem ya uyumazsa kolik olursa bebeğe yetemezsem evliliğim kötüleşirse bunlar bizim elimizde değil kimse dört dörtlük değildir öyle veya böyle büyüyecekler çözümünü bilemiyorum ama kendi kendimizi teselli edeceğiz iyiyi düşüneceğiz

fosforlupembe Büyüdükçe dertleri de büyüyor. Her zorluğun ardından bir kolaylık vardır. Bunu keyifli hale getirin. Kendinize vakit ayırmaya çalışın size iyi gelecektir.

kanalize o kadar güzel büyüyor ki gözünün önünde dogumdan önce bu konular benimde hep aklımdaydı ve hep yetememekten korktum sonra bebegimi kucagıma aldım mis kokusunu içime çektim şimdi kimse inanamıyor benim böyle bir anne olduguma içimde hiç o tarz şeyler yoktu. Eşini ihmal etmiyorsun aksıne daha da güçleniyor bagınız. Ortak bi bebek büyütüyorsunuz en önemlisi eşinin anlayışlı olması. Yeri geldiginde yemek bile yapamazsın eşin gelir yapar tuvalete bile gidemiyorsun ama bebeginin bir tenessümü herseyi siliyor. Uyudugun da özlüyorsun uyandıgında da uyusun diye gözlüyorsun 😜

fosforlupembe aynı durumlari yasamisiz seninle şuan bebegim 18 aylik oldu ama hala böyle düşündüğüm zamanlar oluyor ama ona o kadar alıştım ki mesela anneme bırakıp doktora gittiğimde aklım onda kalıyor devamli bir anne sözüne bi öpücüğüne tüm yorgunluğum uykusuzlugum geçiyor. Hatta o kadar sinirli biriyim ve stresliyim ki şuan sakinlestirici ve antidepresan aliyorum kafamın ağrısı haftalardir gecmedigi icin yani diyeceğim o ki bu anların tadini cikarmaya bak bir daha geri gelmeyecek kafani dagitacak şeyler yap dışarı çık gez müzik ac evde bebeginle oyna ben böyle yapiyordum bide benim eşim bebegim daha küçükken uzmanlik yapiyodu tek basimaydim dibimde kaynanam vardi ama hic bisiden haberi bile yoktu kendim baktim annem biraz uzakta bana ben ona gittim orda kaldim hasta oldum dermanim yoktu ağlaya ağlaya baktim cocuguma yanliz başıma annelik kutsal bişey ve bir o kadarda çok zor bişey onlar büyüdükçe bugünleri gülerek hatirlayacagiz inşallah 🙏🙏

fosforlupembe evet doğuma son 10 günümüz, bizim gibi zorluğunu unutmayanlar 2. yapmayacak sanırım hamilelik benim de beklediğim kadar kolay bir süreç değilmiş ben zaten tek düşünüyordum hamileliğin zorluğunu görünce de benden bu kadar diyorum artık herkes yetebileceği kadar yapsın benim gelecek planlarım sadece çocuk üzerine değil eşler de bayılmıyor sürekli aynı süreci geçirmeye kendimiz de önemliyiz diye düşünüyorum 💖😊

papatyamsigibi annelik yaşanması gereken en güzel duyguymuş diyorlar bakalım hakkıyka yapabiliriz inşallah 😊 ne güzel anlatmışsınız

kanalize yaparsın tabiki inan o kadar insanın içinden sadece senin kokunu ayırt edebilen bir varlık. Mükemmel duygu. Allahım sag salim kucagına aldırsın saglıcakla senin de. O an ne demek istedigimi anlıycaksın. Hani diyorlar ya birşeyleri anne olduktan sonra anlarsın diye hiç inanmazdım ama o kadar dogruymuş ki. Çok güçlüyüz ve bilinçli mükemmel anneler olucagız 👌🏻👼🏻💐💐💐💐

Medusa kız yorumunu okumadan yazdım aynı şeyleri yazmışız seninle 😂😂 bu bebeler ömür törpüsü 😂😂😂😅😅

fosforlupembe yavrum 4. Ye hamileyim deme öyle 😂😂 enerjiiiiiiiiiiii yolluyorum sana bol bol 😂😂

Ask_hosmus Aklın yolu bir aşko dnfmkf ben 1 bebeyle çöktüm sen bu analığın kitabını yazarsın 4 bebeyle beni boşver😂😂

fosforlupembe ben var ya bekarken evi otel gibi kullanırdım harcadığıma gezdiğime karışanım yoktu ailem bana çok güvenir bir bavul yapar arkadaşlarımla tatile gidiyorum derdim çıkar giderdim o zaman ki erkek arkadaşım falanda olurdu düşün yani evliliğe o kadar karşı bir insandım uzun süreli beraberliğim vardı ama evlenmek hiç istemiyordum o şahısla falan eşimle tanıştım 27 yaşımda evlendim ve evlendiğime herkes şok oldu ailem arkadaşlarım 🤣 4,5 aylık evliyken hamile kaldım evliliğe alışamadım sonra hop bebek beynim uyuşuyordu 40ım çıkana kadar neden evlendim neden doğurdum artık ben gezemiycem en büyük mal benim diye ağlardım sonra bebeğimle dışarı çıkmalarım başladı biraz büyüdü eşime bırakıp arkadaşlarımla buluşmalarım başladı sonra pandemi vurdu evde kafayı yiyordum derken 2.ye hamile kaldım bu gün 2 çocuğum var ben 4/4 lük bir annemiyim asla benimde hatalarım var ama telafilerimde var elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum çabalıyorum evlatlarım için dünyada en son evlenecek olan bir kap yemek yapmayı bilmeyen ben bile bu işi iyi becerdim sen mi yapamayacaksın ? Annelik bence zaten bi kapana sıkışmışlık bunalmışlık derlemek toplamak büyütmek karşılığı saf sevgi olan bu yüzden kendine kızma hepimiz çoğu zaman seninle aynı ruh haline sahip oluyoruz ama büyüdükçe evriliyorsun sende düzene giriyorsun ihtiyacın olan biraz dışarı çıkmak 🌸

fosforlupembe bence hala devam eden lohusa depresyonu mevcut. Aşılamamak çok normal çok olağan adapte olamamış olabilirsin bende senin gibiydim 1-1.5 dene kendimi yedim bitirdim aynı dertlerle. Büyüdükçe zorlaşacak diyenleri at bir kenara. Gayeye kolaylaşıyor. Herşeyden önce çocuk artık yürümeye başlıyor aç mı yok mu kendini ifade ediyor beden diliyle. Uyku süreleri uzuyor özellikle 1 yaştan sonra. İlk sene bizimse uykular kısaydı kötüydü ama çocuk 1 yaşından sonra uyuyunca 1-2 saat uyuyor öğlen. Uyku daha derin oluyor eve bir dönem anneye çok bağlı oluyor ama 1.5-2 yaştan sonra o bağlılıkta tamamen bitiyor. Sakin ol kuzum, bitmeyecek gibi gelen herşey bir gün bitiyor🙏 şu aralar biraz sabırlı ol her anne senin gibi kaygılı emin ol. Hepimizin içten içe vicdanı ile hesaplaşmaları var az ya da çok. Bir gün bir bakacaksın kreşe başlamış bir bakacaksın okula başlamış :) tüm gün sana kalıyor , hatta bir gün bir bakacaksın evlenmiş ve seninle yaşamıyor. Hayat çok kısa. Ben bir süredir bunu hatırlatıyorum kendime . Oğlum kocaman bir adam olduğunda beraber kahve içmeye gittimizde dert ortağım olacak belkide :) kollarıma sığmayacak hatta belki ben onun yanında ufacık kalacağım . Ah diyeceğim ne zaman büyüdü. Ben düne kadar ağlıyordum basıl büyüteceğim diye ‘ nasıl oldu..

fosforlupembe resmen beni anlatmışsın benimde oğlum 8. Ayına girecek düşüncelerimiz aynı ve bende çok pişman oluyorum böyle düşündugum için ama elimde değil kafamdaki sesleri susturamiyorum ve ben evlendim bir ay içinde hamile kaldım hiç bişey anlamadım evlilikten çok sosyal gezen süslenen giyenen biriyken şimdi böyle olmak çok zorluyor beni bekarligimi falan özlüyorum. Bende tek kalmak asla istemiyorum ben sadece böyle dusunuyorum zannediyodum bir nebze rahatladım demekki normal. Annem falan gelince nasıl rahatlıyorum. Markete gitmek duş almak bile bir lüksmüs.. ama Allah’ım yokluklarini aratmasın. Ben her şeyi yaşayip bi 2 3 sene sonra çocuk yapmam gerekirmis onu anladım