Linçleyecek olan lütfen yazmasın karmakarışığım

fosforlupembe ben var ya bekarken evi otel gibi kullanırdım harcadığıma gezdiğime karışanım yoktu ailem bana çok güvenir bir bavul yapar arkadaşlarımla tatile gidiyorum derdim çıkar giderdim o zaman ki erkek arkadaşım falanda olurdu düşün yani evliliğe o kadar karşı bir insandım uzun süreli beraberliğim vardı ama evlenmek hiç istemiyordum o şahısla falan eşimle tanıştım 27 yaşımda evlendim ve evlendiğime herkes şok oldu ailem arkadaşlarım 🤣 4,5 aylık evliyken hamile kaldım evliliğe alışamadım sonra hop bebek beynim uyuşuyordu 40ım çıkana kadar neden evlendim neden doğurdum artık ben gezemiycem en büyük mal benim diye ağlardım sonra bebeğimle dışarı çıkmalarım başladı biraz büyüdü eşime bırakıp arkadaşlarımla buluşmalarım başladı sonra pandemi vurdu evde kafayı yiyordum derken 2.ye hamile kaldım bu gün 2 çocuğum var ben 4/4 lük bir annemiyim asla benimde hatalarım var ama telafilerimde var elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum çabalıyorum evlatlarım için dünyada en son evlenecek olan bir kap yemek yapmayı bilmeyen ben bile bu işi iyi becerdim sen mi yapamayacaksın ? Annelik bence zaten bi kapana sıkışmışlık bunalmışlık derlemek toplamak büyütmek karşılığı saf sevgi olan bu yüzden kendine kızma hepimiz çoğu zaman seninle aynı ruh haline sahip oluyoruz ama büyüdükçe evriliyorsun sende düzene giriyorsun ihtiyacın olan biraz dışarı çıkmak 🌸

fosforlupembe bence hala devam eden lohusa depresyonu mevcut. Aşılamamak çok normal çok olağan adapte olamamış olabilirsin bende senin gibiydim 1-1.5 dene kendimi yedim bitirdim aynı dertlerle. Büyüdükçe zorlaşacak diyenleri at bir kenara. Gayeye kolaylaşıyor. Herşeyden önce çocuk artık yürümeye başlıyor aç mı yok mu kendini ifade ediyor beden diliyle. Uyku süreleri uzuyor özellikle 1 yaştan sonra. İlk sene bizimse uykular kısaydı kötüydü ama çocuk 1 yaşından sonra uyuyunca 1-2 saat uyuyor öğlen. Uyku daha derin oluyor eve bir dönem anneye çok bağlı oluyor ama 1.5-2 yaştan sonra o bağlılıkta tamamen bitiyor. Sakin ol kuzum, bitmeyecek gibi gelen herşey bir gün bitiyor🙏 şu aralar biraz sabırlı ol her anne senin gibi kaygılı emin ol. Hepimizin içten içe vicdanı ile hesaplaşmaları var az ya da çok. Bir gün bir bakacaksın kreşe başlamış bir bakacaksın okula başlamış :) tüm gün sana kalıyor , hatta bir gün bir bakacaksın evlenmiş ve seninle yaşamıyor. Hayat çok kısa. Ben bir süredir bunu hatırlatıyorum kendime . Oğlum kocaman bir adam olduğunda beraber kahve içmeye gittimizde dert ortağım olacak belkide :) kollarıma sığmayacak hatta belki ben onun yanında ufacık kalacağım . Ah diyeceğim ne zaman büyüdü. Ben düne kadar ağlıyordum basıl büyüteceğim diye ‘ nasıl oldu..

fosforlupembe resmen beni anlatmışsın benimde oğlum 8. Ayına girecek düşüncelerimiz aynı ve bende çok pişman oluyorum böyle düşündugum için ama elimde değil kafamdaki sesleri susturamiyorum ve ben evlendim bir ay içinde hamile kaldım hiç bişey anlamadım evlilikten çok sosyal gezen süslenen giyenen biriyken şimdi böyle olmak çok zorluyor beni bekarligimi falan özlüyorum. Bende tek kalmak asla istemiyorum ben sadece böyle dusunuyorum zannediyodum bir nebze rahatladım demekki normal. Annem falan gelince nasıl rahatlıyorum. Markete gitmek duş almak bile bir lüksmüs.. ama Allah’ım yokluklarini aratmasın. Ben her şeyi yaşayip bi 2 3 sene sonra çocuk yapmam gerekirmis onu anladım

fosforlupembe Seni cok iyi anladigimi bilmeni isterim. Oncelikle bu duygularin, git gellerin normal oldugunu kabul edip kendini hirpalamayi birakmalisin. Hepimiz bu yollardan gectik. Bu yasina kadar kendi duzeninde yasamissin. Bu sorumluluga alismak zamanını alabilir. Bu kadar zamanda olmaz mi diyebilirsin evet olmayabilir. Sen sadece anne olduguna alisamamissin henuz. Ama sunu bil ve sıkıstıgında hep dusun. Gecicek. Butun bunlar gecici. Yalniz degilsin. Bunlari yasayan ne ilk ne de son kisisin. Zaman gelicek ve bu duzeninize de alisicaksin. Benim bir yılımı aldı idrak etmek :) Bu bi surec ve yasayarak alisip ogreniyosun. Kendini sorgulamayi yargilamayi biraktigin, bunun normal oldugunu kabul ettigin an hizla cozuluyo hersey. Ve icinden gelmese de yorgunluktan olup bitsen de kendini disari cikip hayata dahil olmaya zorlamani tavsiye ederim canım. Lütfen kendine iyi davran ve oz sefkatini esirgeme.

fosforlupembe şöyle yapabilirsin canım bebeğini örümceğe koy TV ac o izlerken sen dinlen sonra kalk müzik ac kucağına al dans et yere koy oyuncaklar ver oynasın bebek arabasına koy dışarda gezin

fosforlupembe kısmen aynı durumdayız
Güvendiğin dağlara kar yağdığı için bu haldesin bebek işi çok dikkat istiyor karar vermeden önce anne olacak insanın hazır olması gerekiyor o yüzden şimdi herkese önce hazır olun diye bağırıyorum
Kimsenin isteğiyle bebek yapılmamalı ben olmasaydılar demiyorum hatta diyemiyorum ay onlar olmasa napardım ben çok tatlılar bıcır bıcırlar
Lakin güzel bir gelecek ve anne baba hazırlamalıydım onlara benim eşimle aramda olan mesele hep şu olunca bu olunca düzene girer meselesiydi düzene girmiyormuş benim eşim hamile kalmam için okadar baskı yaptıki tuvaletimi bile kontrol ediyordu adam yırtındı durdu şimdide kendisi diyor olmasaydı diye bende ters ters bakıyorum
Anneye bile güvenilmeyecek devirde koşulsuz güvenmeyi seçtim baktım bişeyler zorlamayla olmuyor bende saldım haklısın diyip geçiyorum şimdi inşallah güzel bi miras bırakırım halden anlayan özellikle karısını anlayabilen bi nesil
Evlilik demek birbirine destek olmak demek bir taraf elini eteğini çekince yük ağır geliyor insana

fosforlupembe bu düşünceler çoğu annede olur ama seninki bir tık fazla sanki kendine düzen oturt bebeğin büyüyecek ve artık arkadaş gibi vakit geçirme zamanlariniz gelecek şimdide yapabilirsiniz bunu her işi birlikte yapın oturuyordur bebeğin yemek yaparken mesela tezgahın üstüne oturt eline tencere kaşık ver o onunla oynasın oynamak istemiyorsa meyve ver hem bebeğin yerken gözünün önünde olur mesela temizlik yaparken bı bez de bebeğinin eline ver o da bi yerleri silmeye çalışsın inan severek yaptığın zaman herşey daha eğlenceli oluyor mesela müzik açıp kucagina al dans et işlerini ayarla dışarıya çık çoğu şeye olması gereken şeyler diye kendini zorlarsan bunalirsin akışına bırak benimde 19ay aralıkla 2kizim var inanirmisin gerçekten zor hemde çok hatta kafayı yeme derecesine geliyorum bazen ama onları dünyaya biz getirdik anne babasını seçme imkanı olsaydı acaba beni secer miydi diye düşünüyorum hep o yüzden her işimi eglenceli hale getirmeye çalışıyorum biliyorum ki bu benim elimde çocuğumun değil

papatyamsigibi inşallah sağlıkla doğsun sağlıkla büyüsünler inşallah teşekkür ederim 🥰

fosforlupembe amin inşallah canım

Ask_hosmus Depresyona girmeye zamanın var mı kız senin 😂😂 Allah yardımcın olsun vallaa sjjdjdn

fosforlupembe canım tüm anneler yoruluyor aynı şeyleri geçirdigi anlar oluyor sen sadece buraya yazdıgın için sanki kötü fadakarlık yapmayan gibi hissettirmişsin kendini burda ama ben senin öyle oldugunu düşünmüyorum . Mesela ben uykuya çok düşkündüm top atsalar duymazdım şimdi çocugumun öksürügüne uyanıyorum bazen eşime diyorum beni bıraksalar bir hafta uyuyacam o derece yorgunum artık diyorum geçen hafta hastalıktan geberecektik sırf bakmam gereken biri oldugu için bir günde toparlandım ve sürekli eşime iyiyim iyiyim kendime geldim diyip durdum aslında kemiklerim çatlıyordu yada gezmelerimiz olsun sakin bir kahve çay içmek olsun sevdigin bir diziyi filmi sonuna kadar izlemek olsun bunları hepimiz istiyoruz bazen dilede getiriyoruz işte eskiden rahattım şöyle böyle diye ama bu bizi kötü anne yapmıyor bazen o kadar çileden çıkıyorum ki ya uyu artık uyu diyorum şu çocuk uyusa da bi uzansam diyorum uyutuyorum uyurken bile uyansada sevsem diyorum kendi kendime . Sana tavsiyem çocugum olmasa şunu yapardım bunu yapardım diye sormak yerine kendine şunu sor Çocugum olmasa nasıl hissederdim ? Çünkü ister istemez hayatına birçocuk girdi o olmasa gezdigin yerdende keyif almayacaksın sakin içtigin çaydan da keyif almayacaksın bundan eminim allah korusun çocuguna saglıklı önürler versin rabbim ama ne hastalıklarla ugraşanlar birde o hastalıkların çaresini bulamayan insanlar var bazen kardeşimle konuşurken ayyy bıktım ne yoruldum Bugün diyorum o hemen diyor öyle deme allah korusun yokluguyla sınanırsın vs diye ve çok dogru söylüyor hemen kendimi toparlıyorum dillendirmiyorum bu tarz şeyleri . Belli ki sen doktorlara da gitmişsin ozaman kendi içinde vereceksin bu mukayesi kendine sorular soracaksın ve içinde netleştireceksin bu olayı eminim çok iyi bir annesin sadece bu konuları başkalarına veya kendine dillendirdikçe vicdan yapıyorsun şununda farkına var yoruldum demek kaldıramıyorum demek seni kötğ anne yapmıyor ama yorulduktan sonra geri bebeginle oynarken de güçlendigini hisset yada onun karnı doydugunda oh be yedi yemegini diyip bütğn yorgunlugunun gittigini gör

Medusa olmadığı için gireyim bi depresyona diyorum😂😂 aman Allah hepsini korusun da başka bişey istemem 🤗 2 gündür bı hallerdeydim sanırım hamilelikten diyorum 😂😂

fosforlupembe Canım kelimesi kelimesine hepsini ben de hissediyorum. Kızım 3 yaşına geldi ama ben hala tam atlatamadım. Her şey çok güzel, şükrediyorum kızım iyi. Allahım onu bana verdi. Ama hep geçmişle bi kıyaslama, hesaplaşma. Şu zamana kdr yapamadıklarıma duyulan pişmanlıklar. Çocuk hiç büyümeyecekmiş gibi evde hapis oldugunu düşünme hissi. Büyüdükçe kızım bu his azaldı bende. Ama kabullenmekten baska care yok. Yani Allah bize bi evlat verdi biz de istedik.
Alışmaya calısmak benmsemeye çalışmak gerekşyor. Benm ruh halim de cok değişken. Ayın yarısı iyiysem yarısı kötüyüm. Krese baslasa kendime zaman ayırırım diyorum ama bu kez de kres hastalıklarını dert ediyorum. Annelik gerçekten kaygı bozukluğu.
Birine emanet edip nefes alma sansım hiç olmadı. Esimin hakkını yemeyeyim fırsat oldukca baktı bn bir iki arkdslarımla bulustum. Ama inan ondan da geçtim. Kimseyi göresim yok artık. Bu sürecte kendimi yemeye verdm kilo aldım özgüvensz biri oldum cıktm.
Bunları yalnz olmadıgını anla diye anlattım.
İnşallah düzeleceğiz 🙏💐

Ask_hosmus Canım ne kdr güzel enerjiksin. Benm bir cocgum var 3 yasında . Asla rahat ortamdan cıkmak istemiyorum. Parka gidiyoruz mesela bi kenarda oturup izlenmiyor takip etmek gerekşyor ben bedenen ruhen hep yorgun hissediyorum o park işi gözümde büyüyor ama götürmediğim hergün de bin pişmanlık