Ilk defa burda anlatiyorum… lisede internet cafeler vardi chat siteleri uzerinden o zamanlar universitede felsefe okuyan biriyle tanismistim. Onu gorunce canim kanim akti sanki. Qyni sekilde o da oyle oldu. Telefondan konusmaya basladik ben batida o batidaydi ikimizde okuyorduk hic gorusmedik. 1 sene kadar konustuk sadece telefonda. Okul bittikten sonra babam beni istemedigim biriyle evlendirmeye kalkti bende o siralar konusup gorustugum biri vardi ona kactim. Bazen iyi bazen kotu yuvarlanip gidiyoruz. Ama aklimdan o ilk askimi cikartamadim. Aradim deredim buldum onu. Cunku onu gorememek icimde hala bir ukteydi. Konustuk telefonda o evli ben evli… kader diye birseyde varmis demekki. Ama dunya gozuyle onu gormeyi herseye ragmen cok istiyorum. Sadece uzaktan gorsek birbirimizi o icimde yanan ates soner belki