- Düzenlendi
Merhabalar önce ki postlarımdan hatırlarsınız, kızımın aşırı yaramaz ve beni çok yorduğundan bahsetmiştim. Sizin önerileriniz üzerine oyun terapisine gittik, psikolog kızımla 1 saat geçirdi. Benim söylediğim şeyleri, bana geri söyledi. Kızınız çok akıllı, çok zeki sadece hayırı bilmiyor. Ben zaten bunları ona söylemiştim, birebir aynı cümleleri bana kurdu. Kendinizi bir odaya kapatın dedi, ben bunu zaten yapıyorum. Ağlasa da istediğini vermeyin dedi, ben bunu da zaten yapıyorum. Dikkatini başka şeylere çekin dedi, ben bunu da zaten yapıyorum ama hiç bir çözüme varamıyorum. Kursa götürüyorum, oyun parkları, at binmeler, akülü arabalar, tranbolinler mutlu olması için elimden geleni yapıyorum ama kendime ayırabildiğim 1 dakikam bile olmuyor. Buna asla izin vermiyor, asla.. Sinirden oturup ağlıyorum artık, öyle bir noktadayım ki bir şey dese patlayacak gibiyim. Bugün gün boyu uyutmadım, akşam erken uyutur eşimle biraz vakit geçiririm dedim. Uyuttum, çayı ocağa koydum. Pişti oynayacaktık, çayın yanına da bir şeyler çıkardım. Anne diye bağırdı içerden, uyutmaya çalıştım olmadı. Bende çayı falan tepsiye koyup koltuğun dibine oturdum, kızımda koltukta uzanıyor. Yemin ederim o içtiğim bir bardak çayı burnumdan getirdi. Kalk yanıma gel, bir çay içeyim dur artık dedim ama nasıl ağlıyor sanki dayak yemiş gibi.. Eşim de artık sinirlendi, şu kadını artık bir rahat bırak yazık günah dedi. Ne misafirlikte adam akıllı oturabiliyorum nede eve misafir çağırabiliyorum. Aklımı kaybetmeme ramak kaldı, asla üzmek istemiyorum ama sabrımın son demlerindeyim. Mutfakta 2-3 dakika oturup sigara içemiyorum, kapılar aşağıya iniyor. Tuvalete gidicem diye bahane bulup tuvalette oturup içiyorum, bu sefer de kapının altından bakıyor sen oturuyorsun tuvaletini yapmıyorsun aç kapıyı diye. Yer yerinden oynuyor, bildiğiniz gibi değil. İnadı ona da bana da zarar veriyor. Geç uyuduğu için kendime vakit ayıramıyorum, bu sefer de sırf biraz kafa dinlemek kendime vakit ayırmak için geç saatlere kadar oturuyorum uykumla cebelleşiyorum. Sabahta üzerimden tır geçmiş gibi, sıfır enerjiyle uyanıyorum. Allah aşkına içiniz de çocuğu bu şekilde olan var mı? Varsa nasıl bir yol izliyorsunuz. Şu an bile elimi tutmak istedi, kızım yazı yazıyorum al bacağıma sarıl dedim ve bacağımı sarılıp uzandı. Resmen yapışık ikiz gibiyiz. Rabbim uzun ömürler versin, sizde bana taktik verin lütfen 🌸